تحلیلی بر تولید فضای شهری در اقتصاد رانتی ایران با تاکید بر دیدگاههای هانری لوفور و لوییز مامفورد

فضا در سه ده هی اخیر به یکی از مولفه های اساسی در تحلیلهای شهری تبدیل شده است. این تحقیق که با روش توصیفی تحلیلی و تکیه بر اسناد مکتوب انجام گرفته نشان می دهد که لوفور با ارایه دیدگاه های خود درباره فضای اجتماعی، بر این باور است که فضا یک تولید اجتماعی است. در نظر وی، فضا هم واسطه روابط اجتماعی است و هم فرآورده ای مادی است که می تواند روابط اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد. در مقابل لوفور که با دید چپ گرایانه فضا را بررسی می کند، لوییز مامفورد با دید فرهنگی تولید فضا را می بیند و بر این باور است که تحولات و دگرگونی هایی که در شهرها رخ می دهدالزاما در گسترش ابعاد فیزیکی نیست حتی در تکثرگرایی ابزار و وسایل الکترونیکی هم نمی داند بلکه به عکس این مسیله باور دارد که پیشرفت های مهم، تنها از طریق بکار بردن هنر و اندیشه در علایق اساسی انسانی شهر به دست می آید آن هم به همراه از خودگذشتی نسبت به فرآیندهای کیهانی و اکولوژیکی که همه موجودات را دربرمی گیرد. به طور کلی وابستگی شهرهای ایران به اقتصاد رانتی، باعث تغییر ساختارها و کارکردهای فضای شهری شده است.

کلیدواژه ها:

تولید فضا ، اقتصاد رانتی ، تریالکتیک هانری لوفور ، لوییز مامفورد