مکانیسم های مقاومت دارویی در صرع

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,321

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EPILEPSEMED15_002

تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: صرع یک بیماری نورولوژیک چند عاملی است که تقریبا یک درصد از جمعیت جهان را درگیر کرده است. به طور میانگین نزدیک به 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع پاسخ درمانی مناسبی نسبت به داروهای ضد صرع ندارندم با این وجود هنوز علل مقاومت به درمان دارویی در این بیماران به شکل مطلوبی شناسایی نشده است. شناسایی کامل مکانیسم های مقاومت دارویی در بیماران مبتلا به صرع می تواند نقش مهمی در جلوگیری و حتی درمان موارد مقاوم داشته باشد و در نهایت می تواند منجر به تولید گزینه های دارویی برای درمان صرع مقاوم درمان باشد. مکانیسم های مقاومت به داروهای ضد صرع بدین صورت دسته بندی می شوند که در ادامه ذکر می شود. 1) افزایش nietorpocylg P&2 ؛ 1: کاهش غلظت موضعی داروهای ضد صرعیم مقاومت به داروهای فنوباربیتال، فنیتویین، لاموتریژین، لوتیتریساتام، توپیرامات و متابولیت های اگزکاربازپین با این مکانیسم توضیح داده می شود. 2) بیان بیش از حد از پروتیین انتقال دهنده دارویی PRP: منجر به افزایش حذف داروهای ضد صرع از مغز و پس از آن، کاهش آنها در بافت هدف. 3) بیان بیش از حد انتقال دهنده CBA: حذف سریع داروهای ضدتشنج از سیستم عصبی مرکزی، عملکرد همانند یک پمپ خروجی دارو، که می تواند با کاهش نفوذ پذیری سد خونی مغزیی باعث کاهش غلظت موثر دارو دربافت صرعی شود. 4) فرضیه انتقال دهنده: افزایش فعالیت و بیان پروتین های غیراختصاصی انتقال دهنده های PM در سد خونی مغزی و در نواحی پارانشیمال مغزی مولد صرع که از رسیدن داروهای ضدتشنج به غلظت کافی در جاهایی که لازم است جلوگیری می کند. مقاومت به داروی توپیرامات با این مکانیسم توضیح داده می شود. 5) کاهش حساسیت بافت صرعی به برخی از مسدود کننده های کانال سدیم و عوامل تقلیدکننده گابا 6) پلی مورفیسم ژنتیکی: پلی مورفیسم تک نوکلیوتیدی (sPPS) ژن های کانال سدیم ولتاژ (B1SCN،A1SCN و A2SCN) آنزیم های میکروزبوم کبدی ممقاومت به داروهای کاربامازپین و فنیتویین با این مکانیسم توضیح داده می شود. 7) دیسپلازی قشر مغز 8) اسکلروز هیپوکامپ 9) جهش 1-9 جهش های کانال یونی 2-9 جهش های گیرنده : گیرنده های GABAA ؛ 10) اتوایمیون 11) داروی دیگر نامرتبط با صرع (مثلا تیوفیلین) یا مصرف مواد محرک (مانند کافیین) که بنظر پتانسیل محافظتی داروهای ضدتشنج را کاهش می دهند. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نکات ذکر شده در مطالعه حاضر به نظر می رسد مطالعات مولکولی و ژنتیکی من جمله مطالعه توالی ژنوم انسانی می تواند در اینده اطلاعاتی را در اختیار پژوهشگران قرار دهد که زمینه ساز تولید داروهایی برای مقابله با صرع مقاوم به درمان باشد.

کلیدواژه ها:

صرع مقاوم به درمان ، مکانیسم ، صرع ، مقاله مروری

نویسندگان

عطا ابراهیمی

کمیته تحقیقات دانشجویی، شعبه ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ایران

حامد چراغ مکانی

استادیار گروه مغز و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

فایزه ذبیحی

کمیته تحقیقات دانشجویی، شعبه ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ایران

مونا محمدی تبار

کمیته تحقیقات دانشجویی، شعبه ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ایران