مقایسه انگیزش پیشرفت و نشانگان وانمودگرایی در دانش آموزان تیزهوش و عادی شهر ایذه

هدف تحقیق حاضر مقایسه نشانگان وانمودگرایی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان تیزهوش و عادی شهر ایذه بوده است. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع پس رویداد است. جامعه آمار تحقیق را کلیهدانش آمواان پسر تیزهوش و داد سال دوم متوسطه شهر ایذه تشکیل داده اند که ازبین آن ها تعداد کل جامعه دانش آمواان تیزهوش 50 نفر به عنوان نمونه و برای گروه دانش اموزان عادی 50 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارتحقیق شامل پرسشنامه ها نشانگان وانمودگرایی کلانس و انگیزش پیشرفت هرمنس بود. داده های گردآوری شده با آزمون t گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد که بین وانمودگرایی و انگیزش پیشرفت آموزان تیزهوش و عادی تفاوت معنادار وجود دارد (0/01>=p) براساس نتایج حاصله سطح نشانگان وانمودگرایی و انگیزش پیشرفت دانش اموزان عادی از دانش اموزان تیزهوش بالاتر است