تبیین اهمیت هویت پدیدارشناسی در برنامه درسی و کاربرد آن در آموزش وپرورش

هدف این نوشتار تبیین اهمیت هویت پدیدارشناسی در تعلیم وتربیت و کاربرد آن در آموزش وپرورش می باشد پژوهشبه شیوه مروری تحلیلی انجام گردیده است و با تحلیل ومرور بر مقالات واسناد وترکیبی از هویت پدیدار شناسی، روشپدیدارشناسی (فنومنولوژی) و سنت یا مکتب فلسفی پدیدار شناسی از نظر هوسرل وهایدگر پرداخته می شود.این مقاله بر آناست تا هویت پدیدار شناسی را از سه فوق مورد بررسی قرار دهد و موارد مهم آنها را به منصه ظهوربرساند. بر اساس نظرهوسرل، اصطلاح پدیدارشناسی هم برای خاص و هم برای اصول و مبادی فلسفی به کار می رود . طبق یافته ها پدیدارشناسی (فنومنولوژی) یکی از روشهای اساسی در تحقیقات کیفی محسوب می شود که روش متداول تجربه زیسته نقشاساسی را در این سنت بازی می کند معنای زیست شده بیان کننده آن جنبه از موقعیت است که توسط فردی که در آنموقعیت قرار دارد تجربه شده است .برای مثال یک معلم می خواهد بداند که چگونه یک بچه در یک موقعیت معین زندگی یاتجربه می کند اگر چه خود بچه از این معانی زیست شده به طور صریح آگاه نیست .اما در حال حاضر با اینکه پژوهش هایمختلف این امر را تایید می کند ؛ همچنان بسیاری از محققان با این سنت وهویت مهم در برنامه درسی بیگانه اند ویا آشناییاندکی دارند.

کلیدواژه ها:

هویت پدیدار شناسی ، تعلیم وتربیت ، فلسفه ، سنت پژوهشی