بررسی تأثیر شادابی و نشاط در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس شهری شهرستان میاندوآب درسال تحصیلی 94-93

یادگیری انسان و ساماندهی رفتار در گروه نشاط و شادابی و هیجانات مثبت اوست و خلاقیت، شکوفایی استعدادها در گرو نشاط و انبساط روحی انجام می شود. شکی نیست که یکی از وظایف مهم تربیتی مدیریت و برنامه ریزی آموزشی مدارس، تشویق کودکان به مشارکت و تعاون در همه امور است و آنان می توانند با تدوین برنامه ریزی آموزشی مناسب به جلب مشارکت دانش آموزان در امور مختلف مدرسه اقدام کنند و این موضوع می تواند به احساس مفید بودن و دور شدن از انزوا و کسالت در کودکان کمک کند و خود یکی از موارد شاد و با نشاط زیستن است. لذا این پژوهش به بررسی تأثیر شادابی و نشاط در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبستانی شهرستان میاندوآب و ارائه ی راهکار به منظور افزایش شادابی و نشاط در برنامه ریزی آموزشی پرداخته بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان مدارس شهری دوره ابتدایی شهر میاندوآب به تعداد 17895 نفر تشکیل دادند. شیوه ی نموه گیری تصادفی طبقه ای بود. با استفاده از جدول مورگان (1970)، تعداد نمونه S=376 نفر برآورد گردید. برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش، از دو روش استفاده گردید. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. جهت محاسبه درصدها، محاسبه شاخص های مرکزی، پراکندگی مناسب، طبقه بندی کردن داده ها و رسم نمودار استفاده شده است. جهت تعمیم نتایج، تعیین رابطه بین نظرات طبقه مورد مطالعه از آزمون T یک گروهی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که شادابی، نشاط، جنسیت و وضعیت اقتصادی خانواده در برنامه ریزی آموزشی خصوصاً پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دبستان مؤثر واقع شده است.

کلیدواژه ها:

شادابی ، نشاط ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان دبستان و برنامه ریزی آموزشی