پیش بینی احساس تنهایی فرزندان بر اساس شیوه های حل تعارض والدین

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی احساس تنهایی فرزندان بر اساس شیوه های حل تعارض والدین اجرا گردید. روشتحقیق این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده است.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر سه پایه آخرمقطع دبستان شهر رشت، بود. با توجه به نوع پژوهش و تعداد متغییرها به روش تصادفی خوشه ای، 200 نفر بهعنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت است از:شیوه های حل تعارضوالد فرزند اشتراوس (1990) و مقیاس احساس تنهایی آشیر و همکاران (1984). داده های آماری به روش به روشهمبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد رابطه بین شیوههای حل تعارض والدین با احساس تنهایی فرزندان ازنظر آماری معنی دار بود و استدلال مادر به عنوان قویترینمتغیر پیش بین توانسته است 11 درصد واریانس احساس تنهایی فرزندان را تبیین کند.

کلیدواژه ها:

شیوه های حل تعارض ، والدین خانواده ، احساس تنهایی