تفسیر اجتماعی فرهنگی امر زیارت در امامزاده های شهر تهران

زیارت در ایجاد و تمرکز چشم انداز اجتماعی- فرهنگی سهم به سزایی دارد. زیارت، امروزه به سبب ویژگی های ساختاری و کارکردی که دارد، دامنه ی گسترده ای از کنش های بسیاری از کنشگران را شامل می شود. بنابراین در این پژوهش برآنیم به تفسیر اجتماعی- فرهنگی زیارت در امامزاده های شهر تهران بپردازیم. داده های مورد نیاز با مشاهده، مصاحبه، گفت و گو و بررسی اسناد و مدارک از امامزاده های شاه علدالعظیم و ابوالحسن در شهرری، امامزاده یحیی و ولی در جنوب و امامزاده صالح در شمال تهران با ملاحظه ای بزرگی و کوچکی، پراکندگی، شهرت و مقبولیت این امامزاده ها برای بررسی به دست آمده اند. بر اساس یافته های این بررسی حرم، رواق، ایوان، گنبد، مناره، صحن، مراکز اجتماعی، فرهنگی، آموزش و اقتصادی با مرکزیت حرم، ساخت یک امامزاده را شکل می دهند. زیارت و امامزاده بر مبنای داده ها و یافته های این پژوهش کارکرد مذهبی و دینی، تاریخی، سیاسی، هنری، اقتصادی، روانی، آموزشی، اجتماعی و فرهنگی را انجام می دهند. معناهای نشانگان فرهنگی امامزاده ها، آداب و رسوم و انگیزه ی زائرین نیز در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

زیارت ، کارکرد ، فرهنگ ، معنا ، تفسیر