اثربخشی آموزش زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر رضایت زناشویی و بهداشت روانی والدین کودکان ناتوان یادگیری

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر رضایت زناشویی و بهداشت روانی والدینکودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری شهر قم در سال 1394 بود. جامعه آماری کلیه والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانییادگیری شهر قم بودند، که از بین آنها تعداد 30 زوج به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل (هرگروه 15 زوج) قرار گرفتند و گروه آزمایش در 8 جلسه زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی شرکت کردند ولی گروه کنترلهیچ گونه آموزشی ندیدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس، ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل استفاده شد.نتایج نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر بهداشت روانی و رضایت زناشویی والدین کودکان با وجود ابتلا بهناتوانی یادگیری موثر است. همچنین بین بهداشت روانی و رضایت زناشویی والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری رابطهمثبت و معنی دار یافت شد. و در نهایت بین بهداشت روانی زنان و مردان تفاوت معنی دار وجود داشت. می توان نتیجه گیری کرد کهزوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی رضایت زناشویی و بهداشت روانی والدین کودکان با وجود ابتلا به ناتوانی یادگیری رابهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی کوتاه مدت ، خود تنظیمی ، رضایت زناشویی ، بهداشت روانی ، ناتوانی یادگیری