بررسی اثر بخشی آموزش خود تنظیم گری ، راهبرد مقابله، تنظیم هیجان بر شدت علائم درسندرم پیش از قاعدگی

زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی به عنوان مفهوم تشخصی وسیع اولین بار در سال 1935 توسط گرین و دالتون به صورتوجود علائم عود کننده و طی فاز قبل از قاعدگی یا اولین روز های قاعدگی مطرح می شود که این علائم در فاز پس از قاعدگیحذف می شوند. هدف از این مطالعه اثر بخشی آموزش مدل خود تنظیمی بر شدت علائم در سندرم پیش از قاعدگی است.مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی است.جامعه آماری (606) کلیه دانش آموزان تیزهوش دختردبیرستانی ناحیهیک کرمان بود که به آنها پرسشنامه سندرم پیش از قاعدگی داده شد از بین آنها 36 نفرکه بالاترین نمره را دراین آزمون کسب نمودندبه عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل وآزمایش منتسب شدند.پروتکل آموزش خود تنظیمی،راهبردمقابله وتنظیم هیجان طی 8 جلسه دوساعته برای گروه آزمایش اجرا شد.بعد از اجرای آموزش هر دوگروه پرسشنامه خود تنظیم گری، راهبرد مقابله، تنظیم هیجان راتکمیل کردند.علائم PMS درطی دو سیکل قبل ودو سیکل پس از شروع مداخله توسط آزمودنی ها ثبت گردید.ابزار جمع آوری اطلاعات 1-پرسشنامه سندرم پیش از قاعدگی 2-پرسشنامه خودتنظیم گری 3-پرسشنامه تنظیم هیجان 4-پرسشنامه راهبرد مقابله. دراین پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون اندازه گیری مکرر و آزمون t وابسته استفاده شد.برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم افزار Spss استفاده گردید. یافته ها : نتایج آزمون اندازه گیری مکرر نشان داد که بین نمرات پیش آزمون وپس آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری : آموزش خود تنظیمی در کاهش میانگین علائم PMS موثر بوده و می تواند در درمان این بیماری استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

سندرم پیش از قاعد گی ، خود تنظیم گری ، راهبرد مقابله ، تنظیم هیجان