مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر خودکارآمدی دانشجویان شاهد و ایثارگر شهرستان نیشابور

مقدمه : تکنیک های چندی در روان درمانی گروهی مورد استفاده قرار می گیرند که آموزش گروهی مدیریتاسترس نمونه ای از رویکردهای گروهی است.هدف :این پژوهش یک مطالعه شبه تجربی است که به منظور مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مدیریتاسترس به شیوه شناختی- رفتاری بر خودکارآمدی دانشجویان شاهد و ایثارگر انجام گرفته است. روش :جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان شاهد و ایثارگر در دانشگاه های نیشابور در حال تحصیلدر سال تحصیلی 93-92 بود. نمونه ای به حجم 30 نفر از جامعه پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروهآموزش گروهی مدیریت استرس و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدیشرر بود. پرسشنامه خودکارآمدی شرر به عنوان پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید گروه آموزش مدیریت استرس 10 جلسه ساختار یافته 1/5 ساعته در هر هفته شرکت کردند، ولی گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. برای تحلیل توصیفی داده ها از مشخصه های آماری نظیر میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کواریانس استفاده شده است. یافته ها: با توجه به دادههای چون مقدار F=73/750 با درجات آزادی (df=1 و df=28) در سطح معناداری α=5% معنادار است، بنابراین فرض صفر رد و فرض تحقیق با 95% اطمینان تایید می گردد. نتایج :نتایج یافته ها نشان داد که آموزش گروهی مدیریت استرس به طور معنی داری در افزایش خودکارآمدی مؤثر بوده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت استرس به شناختی ، رفتاری خودکارآمدی