بررسی نقص حل مسئله در فرآیند یاددهی و یادگیری

هدف این مقاله بررسی اهمیت حل مساله دریادگیری به شیوه توصیفی - تحلیلی می باشد اموزش حل مساله به یادگیرندگان یکی مهمترین اهداف دست اندرکاران اموزش وپرورش است اموزش مهارت حل مساله به عنوان یکی ازبنیادی ترین مهارتها اهمیت و جایگاه ویژه ای دارد حل مساله درجریان شکل گیری تفکر و برخورد علمی با موضوع رشد شماری ازتحقیقات را به خود اختصاص داده است اساسی ترین نگرانی دست اندرکاران و پژوهشگران چنددهه اخیر اموزش وپرورش اصلاحات و نواوری درشیوه تدریس معلم بوده است بطوریکه برایند این جریان نقش تدریس به شیوه حل مسئله را درپرورش سازمان شناختی خلاق و افریننده مورد تاکید مکرر قرارداده است ازروش حل مساله یکی ازروشهای یادگیری است که هم درزندگی روزمره و همدرکشف مسائل پیچیده علمی کاربرد دارد دراموزش وپرورش نیز میتوان دانش اموز را درموضع حل مساله قرارداد به نحوی که خود را درصحنه واقعی و رویارویی مشکل ببیند و به حل مساله بپردازد یادگیری ازطریق حل مساله نوعی یادگیری فعال و عمیق است و فرد را برای برخورد با تجارب واقعی زندگی اماده می سازد پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی تدریس به روش حل مساله و تاثیرآن برمیزان پیشرفت تحصیلی نگرشهای اموزشی و یاداوری صورت گرفته است نتایج بدست آمده نشان داد که بین روش تدریس حل مساله و میزان یادگیری ارتباط معناداری وجود دارد

کلیدواژه ها:

حل مساله ، روش ، تدریس ، یادگیری