آموزش الکترونیک

آموزش الکترونیکی از فن آوری های اطلاعات و رایانه برای ایجاد تجربه های یادگیری است، براساس این تعریف یادگیری الکترونیک دربرگیرنده طیف متنوعی از ابزارهای فن آوری اطلاعات است و با توجه به رشد کمی و کیفی و افزایش قابلیت های اینترنتدر سال های اخیر، امروز این نوع یادگیری تقریبا با یادگیری از طریق اینترنت شناخته می شود. این نوع یادگیری خود دارای مزایا و مشکلاتی می باشد. باید گفت که آموزش الکترونیک در ایران همراه با مشکلاتی است و معمولا کارشناسان نرم افزار و رایانه به این حوزه وارد شده اند و از سویی نقش طراحان آموزشی کم رنگ است؛ موضوع مهم تر اینکه برخی از معلمان با آموزش الکترونیک آشناییندارند و می توان گفت که فرهنگ آموزش الکترونیک نسبت به سال های گذشته پیشرفت داشته ولی هنوز در سطح جامعه جا نیافتاده است. اگرچه سازمان های متعدد نیز از آموزش الکترونیک استفاده می کنند اما رشدی که آموزش الکترونیک در دانشگاه ها داشته استبه مراتب بیش از رشد آن در کاربردهای سازمانی است؛ در حالی که بازار جهانی آموزش الکترونیکی در این زمینه گسترده تر است و بهطور کلی در دنیا به استفاده آموزش الکترونیک در سازمان ها بیش تر توجه می شود. سازمان ها به دلایل متفاوتی از یادگیری الکترونیکاستفاده می کنند؛ به طور کلی می توان به کاهش هزینه، معرفی سریع محصولات و خدمات جدید به بازار، پیاده سازی سریع سیستم های اطلاعاتی و فرآیندهای تجاری جدید، استفاده کاآمد از کارکنان تازه استخدام شده در سازمان، یکپارچه کردن کارمندان در سطحملی و جهانی و ایجاد فرهنگ کاری قدرتمند اشاره کرد همچنین، کمبود سخت افزار، توجه نکردن به مسأله فرهنگ سازی، عدم آمادگی کاربران، عدم آمادگی ساختار آموزش الکترونیک نام برد. بسیاری از نظریه ها از جمله نظریه های مربوط به شناخت و یادگیری تلاش می کنند تا متناسب با محیط ها و فضاهایی که دائماًدر حال تغییر است خود را مورد بازبینی قرار داده و با آن سازگار شوند.اما در برخی موارد، به خاطر بازبینی های مداوم، نظریه ها پارگی و پیچیدگی زیادی را متحمل می شوند به طوری که ممکن است نتواند بازگو کننده مضوعی باشندکه برای تعریف و تبیین آن بوجود آمده اند.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیک ، یادگیری الکترونیک ، آموزش مجازی ، فناوری اطلاعات و ارتباطات