بررسی رابطه نظارت درونی (خودکنترلی)و تأثیر آن بر عملکرد کارکنان دانشگاه شهید چمران اهواز

پژوهش حاضر به منظور بررسی مطالعه خودکنترلی و تأثیر آن بر عملکرد کارکنان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1394 صورت گرفته است. این مطالعه از نوع کاربردی بوده و روش پژوهشی مورد استفاده، توصیفی از نوع همبستگی پیرسون میباشد. 194 نفر از کارکنان غیرهیات علمی (رسمی، پیمانی، قراردادی) دانشگاه شهید چمران اهواز جامعهی آماری این پژوهش را تشکیل میدهند. در بخش نمونه گیری با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان، تعداد 260 نفر بعنوان نمونه آماری تعیین گردید. دادههای مورد نیاز بر ای مؤلفههای خودکنترلی با ابزار پرسشنامهی محقق ساخته گرد آوری شد و برای دادههای سنجش عملکرد کارکنان از پرسشنامهی سنجش عملکرد پاترسون استفاده شد که در قالب 8 پرسش خودکنترلی و 15 پرسش ارزیابی عملکرد مطرح گردید. برای سنجش پایایی این پرسشنامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد همچنین پایایی سوالات، از 95% اعتبار تعیین شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد بین مؤلفهی خود کنترلی و عملکرد کارکنان رابطهی معناداری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، عملکرد ، کارکنان