بررسی سیمای پیامبر اولوالعزم حضرت محمد (ع) در مثنوی معنوی مولانا

حضور پیامبران اولوالعزم مایه روشنی چشم دل فرهیختگان عارف و زاهد و دین اسلام و زینت بخش اشعارشاعران در بخش مثنوی و معنوی مولانا میباشد قصص دینی و کتاب آیات احکام الهی همواره از جایگاه بالاییبه ویژه در بخش مثنوی و معنوی مولانا می باشد بنابراین با سرودههای شاعران در کتاب های مختلف ادبیاتفارسی سیمای پیامبران اولوالعزم حضرت نوح، موسی، عیسی، ابراهیم و محمد (ع) را به رخ مردم و دین اسلامنمایان نگر میسازد از منظر دیگر زبان و ادبیات فارسی از زمان شکل گیری و گسترش آن تا به امروز همواره ازمایه ها و عناصر گوناگونی بهره جسته است. عناصر و موضوعاتی از قبیل: فلسفه، عرفان، حکمت ، نجوم، تاریخ،طب و ... در ادوار مختلف شعر و ادبیات فارسی، مایه هایی هستند که در زینت دادن و آرایش این سیمای پیامبرانوالامقام، نقش اساسی داشته و همواره مورد عنایت و توجه گویندگان فارسی زبان بوده اند شاید بتوان گفت آنچهکه بیش از سایر عناصر به شعر فارسی رونق عمومی بخشیده است، داستان پیامبران و قصص اسلامی استبنابراین شاعرانی که سیمای پیامبر اولوالعزم محمد (ص) را در اشعار خود گنجانده اند از قبیل مولانا، ستارهدرخشان آسمان ادب فارسی در قرن هفتم در مهمترین اثر منظوم خود، مثنوی معنوی، مسایل مهم عرفانی ودینی و تربیتی را با رویکردی خلاقلانه مطرح کرده و از آیه ها و احادیث نیز بوفور بهره برده و جایگاه و مقام باارزش این پیامبران بیشتر در رخ چهره زبان فارسی گسترانده و با به رخ کشاندن این پیامبران نه تنها باعثشناخت بیشتر و پی بردن به آثار دینی و نشانه های الهی و عظمت آنان در محضر خالق یکتا می شود بلکه تاثیراتعمیق خاص خود را در دین اسلام و مردمان مسلمان می گذارد.

کلیدواژه ها:

پیامبر اولوالعزم ، حضرت محمد (ع) ، مثنوی معنوی ، مولانا