بررسی اخلاق پژوهش در آموزش عالی

اخلاق پژوهش آهوی رفتار ارتباطی در فرایند تحقیق است که به رعایت حقوق افراد مبتنی است. اخلاقپژوهش دو روی آورد فردگرایانه و سازمان نگر دارد . در روی آورد نخست بر مسیولیت های پژوهشگر بهعنوان شخصیت حقیقی تاکید می شود و در روی آورد دوم بر مسیولیت های اخلاقی موسسه های پژوهشیتاکید می گردد . مدیریت و هدایت سازمان های پیچیده ای همچون دانشگاه ها، فراتر از آن است که مدیرانهمواره بر اساس مقررات و دستورالعمل های خشک، ایستا و از پیش تعریف شده به آن اقدام کنند . به عبارتدیگر، مدیران و اعضای هیات علمی دانشگاه ها باید با رویکردی اقتضایی و موقعیت محور، و بر اساس شرایط واقتضایات خاص هر دانشجو عمل نمایند؛ به طوریکه گاه سختگیری و شدت عمل در رعایت مقررات انضباطیو گاه گذشت و ملاطفت، می تواند تاثیر افزونتری بر دانشجویان داشته باشد. چنین است که پایبندی ظاهریدانشجویان به موازین و دستورالعمل های اخلاقی را می توان به باور قلبی و اعتقاد درونی آنان نسبت به اصول وارزشهای اخلاق حرفه ای بدل نمود؛ زیرا دانشجویان امروز، مدیران و اساتید دانشگاه های فردا خواهند بود .آنچه که در پژوهش حاضر سعی در بیان آن شده است بحث اخلاق پژوهش می باشد . ضرورت این بحث زمانیدوچندان می شود که می بینیم افرادی در مقاطع تحصیلی و درجات علمی بالا، اخلاق پژوهش را در نظر نداشتهو کاتالیزوری در این فرایند کج و ناصواب هستند . عدم رعایت اخلاق پژوهش آن هم در بالاترین سطحتحصیلات و وجوه معرفتی افراد مسیله ای است که این روزها بلای جان آموزش عالی این کشور شده است.

کلیدواژه ها:

پژوهش ، اخلاق پژوهش ، آموزش عالی ، مقاطع تحصیلی