بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری برکاهش میزان تحریک پذیری زنان سرپرست خانوار

تحریک پذیری پدیده ای طبیعی و تکاملی است، ولی ممکن است یک نشانه شایع روانپزشکی نیز به شمار آید. تحریک پذیری یک حالت هیجانی است، هیجانی که وجه مشخصه تحریک پذیری به شمار می آید، خشم است. خشم نیز یکی از نخستین هیجانهایی است که در سیر تکامل انسان بروز میکند. خشم ممکن است پیشبینی کننده رفتارهای پرخاشگرانه باشد. با توجه به این موضوع هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر کاهش میزان تحریک پذیری در معلمان زن سرپرست خانوار بود. روش پژوهش حاضر، از نوع توصیفی بود. تحقیق از بعد هدف کاربردی و ازنظر نوع روش در زمره تحقیقات پیمایشی بود. در این پژوهش جامعه ی آماری کلیه زنان سرپرست خانوار بودند که در سال تحصیلی 1397-98 در مدارس غیرانتفاعی شهرستان قائمشهر مشغول به تدریس بودند. از بین جامعه آماری، تعداد 50 نفر از معلمان زن سرپرست خانوار به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه تحریک پذیری و پرسشنامه پرخاشگری استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین نمرات متغیر تحریک پذیری و همچنین پرخاشگری در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد و درمان شناختی-رفتاری بر میزان تحریک پذیری و پرخاشگری معلمان زن سرپرست خانوار تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، تحریک پذیری ، پرخاشگری ، معلمان زن ، زنان سرپرست خانوار