بررسی حساسیت مراحل نابالغ بالتوری سبز Chrysoperla carnea به حشره کش حایل دینوتئفوران و تیامتوکسام در شرایط آزمایشگاهی

امروز مصرف بی‌رویه سموم در اکو سیستم‌های کشاورزی سبب بروز مشکلات متعددی شده است و این مسائل سبب آن گردیده که گرایش به استفاده از روش‌های بی‌خطر در کنترل آفات از جمله به‌کارگیری دشمنان طبیعی علیه آفات بیشتر گردد . بالتوری سبز با نام علمی Chrysoperla carnea (Steph.) از شکار گر هایی است که برای کنترل آفات مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مطالعه که در آزمایشگاه حشره شناس دانشگاه محقق اردبیلی در تابستان سال 1390 انجام گرفت حساسیت مراحل نابالغ بالتوری سبز شامل پاسخ به، لارو سن اول و سن دوم و شفیره به سموم دینوئفوران و تیامتوکسام مورد بررسی قرار گرفت. چهار تیمار لاروها از روش زیست‌سنجی تماس با باقی مانده سم در ظروف پتری شیشه‌ای و تیمار تخم و شفیره از روش قلت ولی در محلول سمی استفاده شد. مراحل زیستی تیمار شده در دمای 1±26 درجه سانتی‌گراد، رطوبت نسبی 5±60 در صد ودوره نوری 16 ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی نگه داری و پنج از 24 ساعت مرگ‌ومیر ثبت شد. مقدار LC دینوتئفوران تیامتوکسام روی لاروسن اول بالتوری به ترتیب 908/96 و 518/39 پی پی ام به دست آمد. آزمایش‌ها نشان دادند که این دینتئوفورام و تیاامتوکسام در غلظت‌های بالاتر تا 3000 پی پی ام ، روی لارو سن سوم ، شفیره و تخم بی‌اثر بودند .

کلیدواژه ها:

اثرات کشندگی ، بالتوری سبز ، تیامتوکسام ، دینوتئفوران ، زیست‌سنجی