ارتباط صنعت و دانشگاه، پلی به سوی مقاوم سازی اقتصاد

مقاوم سازی درونی اقتصاد، یک راهبرد بلند مدت است که تنها تحت تدابیر خاصی می تواند محقق شود. در کشوری مانند ایران که به شدت وابسته به درآمدهای نفتی است، توسعه بخش های مولد اقتصاد، به خصوص بخش صنایع می تواند گام مهمی در مقاوم سازی اقتصاد به شمار آید. امروزه نقش دانش و نوآوری در رشد و توسعه صنایع بر کسی پوشیده نیست و به ویژه در جوامع در حال توسعه، دانش و نوآوری جز ارکان مهم جریان توسعه اقتصادی به حساب می آیند. به طور کلی، موتور اصلی رشد و ایجاد ثروت در دنیای امروز، دانایی است و دانش بیش از عوامل سنتی نظیر کار و سرمایه، در توسعه ملی نقش دارد. دانشگاه به عنوان نهاد تولیدکننده علم، می تواند نقشی حیاتی در رشد و توسعه صنایع دانش پایه و شکل گیری اقتصاد دانش بنیان ایفا کند. اما تجربه نشان داده است که خلق و ابداع دانش و فناوری در دانشگاه ها و تولیدات در بخش صنایع ایران، ارتباط ضعیفی با یکدیگر داشته و این دو نهاد از نیازها و نقاط قوت یکدیگر بی اطلاع اند. درحالی که ارتباط دو نهاد دانشگاه و صنعت از ضروری ترین مناسبات هر جامعه است که می تواند به رشد و شکوفایی یکدیگر و ارتقا و بهبود شرایط کل جامعه یاری برساند. در این میان نیاز به پل ارتباطی که بتواند نیاز صنایع را به گوش دانشگاهیان رسانده و از طرفی تولیدات علمی و فناوری نوینی را که در محافل پژوهشی همچون دانشگاه ها شکل می-گیرد را در اختیار بخش صنعت قرار دهد، حس می شود. پارک های علم و فناوری یکی از نهادهای اجتماعی موثر در امر توسعه فناوری و به تبع آن، توسعه اقتصاد دانش بنیان هستند که محیط های مناسبی برای استقرار و حضور حرفه ای شرکت های فناوری کوچک و متوسط، واحدهای تحقیق و توسعه ی صنایع و مراکز تحقیقاتی به شمار می آیند. این سازمان ها می توانند تعامل سازنده بین دانشگاه ها و صنایع را میسر کرده و ایجاد فناوری و تجاری سازی آن ها را تسهیل کنند. در این مقاله به اهمیت نقش پارک های علم و فناوری به عنوان پل ارتباطی بین صنعت و دانشگاه پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

اقتصاد مقاومتی ، اقتصاد دانش بنیان ، آموزش عالی ، صنعت ، پارک علم و فناوری