بررسی و مقایسه اضطراب حالتی رقابتی ورزشکاران دونده و پرتابی رشته دو و میدانی در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی تابستان

امروزه در جوامعی که انتظارات بلندپروازانه ای از ورزشکاران دارند، رقابت ورزشی از اهمیت بخصوصی برخوردار است یکی از دلایل تاکید بر جنبه های روانی ورزشکاران این است که در سطوح بالای رقابت کلیه ورزشکاران از سطوح مهارتی و آمادگی جسمانی مطلوب برخوردارند و تنها تفاوت در میزان آمادگی روانی نهفته است. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه اضطراب حالتی رقابتی ورزشکاران دونده و پرتابی رشته دو و میدانی در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی تابستان 1390 است. جامعه ی آماری این پژوهش را 294 نفر از دانشجویان دونده و پرتابی رشته ی دو و میدانی شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی در مرداد ماه 1390 تشکیل می دهند. شرکت کنندگان در پژوهش شامل 76 نفر بودند که به صورت تصادفی از میان دانشجویان ورزشکار رشته ی دو و میدانی انتخاب شدند. در تجزیه و تحلیل نتایج، از نرم افزار SPSS و v.16 استفاده شد که در آن از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA)، آزمون تعقیبی (LSD)، استفاده گردید. یافته ها نتایج این پژوهش نشان می دهد بیشترین میزان اضطراب رقابتی دوهای سرعت مربوط به دو 100 متر با میانگین 25/54±4/1 و کمترین میزان آن مربوط به پرتاب دیسک با میانگین 4/84±16/9 می باشد و متوسط نمره اضطراب رقابتی دو های سرعت: 22/89±0/72 با پرتابها : 0/85±17/13 اختلاف معنادار دارد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر وجود بیشترین میزان اضطراب رقابتی در دوندگان سرعت به علت عوامل محدودیت زمان جبران ، تک مرحله ای بودن مسابقه، ویژگیهای شخصیتی لازم است که مربیان و مسیولین نسبت به کاهش اضطراب رقابتی تدابیری اندیشیده شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب حالتی رقابتی ، ورزشکاران دختر ، دونده ، پرتابی ، المپیاد ورزشی ، رشته دو و میدانی