تحلیلی بر نقش مدیریت بحران در کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر خطرزلزله

بلایای طبیعی همواره به عنوان دیدهای طبیعی در طول حیات کره زمین وجود داشته و خواهند داشت. وقوع بلایای طبیعی نظیر:زلزله، سیل، طوفان و... در اغلب موارد تاثیرات مخربی بر سکونتگاه های انسانی باقی گذارده، و تلفات سنگینی بر ساکنان آن وارد کردهاند. ساختمانها و زیر ساخت های این گونه مناطق را نابود ساخته و عوارض اقتصادی و اجتماعی پر دامنه ای بر جوامع بشری و کشورهای جهان تحمیل کرده است. از همین رو مقاله حاضر با هدف تعیین چگونگی مدیریت در قبل، حین و بعد از زلزله و کشف و چگونگی کاهش آسیب پذیری شهری در برابر زلزله صورت گرفته است. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی- تحلیلی، می باشد.یافته ها نشان می دهد با وجود آنکه یکی از مهمترین عوامل موثر در افزایش و یا کاهش میزان خسارات و تعداد تلفات انسانی در هنگام بروز بلایای طبیعی، وجود یا عدم وجود سیستم مدیریت بحران کارا بوده است. اما متاسفانه در کشور ایران استفاده از طرح های ثانویه از جمله بالا بردن استانداردهای ساخت و ساز و تدوین آیین نامه های مربوطه، مقاوم سازی ساختمانها و تاسیسات موجود شهری در برابر زلزله صورت نگرفته است. بنابراین لازم است که در کلیه استانها و شهرستانها براساس چرخه مدیریت بحران، برنامه ریزی لازم صورت گرفته و با توجه به فراوانی و احتمال وقوع بلایای طبیعی هر منطقه، سناریوهای مختلفی تهیه و به اجرا گذاشته شده و با انجام تمرینات منظم و برنامه ریزی شده، تجربیات لازم در خصوص چگونگی اداره بحران، در شرایط غیربحرانی به دست آمده و براساس نتایج حاصله از تمرینات انجام شده، آمادگی لازم برای مواجه ه و مقابله اصولی با بحرانهای احتمالی کسب گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، آسیب پذیری شهری ، مخاطرات طبیعی ، زلزله