بررسی رابطه بین رضایت زناشویی با اخلاقمداری و رشد معنویت در زنان متاهل شهر تهران

هدف: این تحقیق با هدف کلی رابطه ی رضایت زناشویی با اخلاقمداری و رشد معنویت در زنان متاهل شهر تهران انجام گرفته است. همچنین هدف کلی این تحقیق این است که زنان متاهل ضمن آشنایی با اعتقادات مذهبی آن در زندگی خود به کارگیرند تا در جهت افزایش رشد معنویت و رضایت زناشویی خود گام بردارند. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش 750 نفر از دانشجویان زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره شهر تهران در پنج مرکز می باشند. نمونه ی آماری این پژوهش عبارت است از 256 نفر از زنان متاهل می باشند، و به صورت تصادفی ، انتخاب شدند و بر روی آنها پرسشنامه نگرش معنوی ، پرسشنامه مجقق ساخته اخلاق مداری و رضایت زناشویی انریچ (1993) اجرا شده است. نتایج با استفاده از آزمون های آماری پارامتری یک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته: نتایج آماری تحلیل همبستگی نشان داد که بین اخلاقمداری و معنویت با رضایت زناشویی رابطه وجود دارد. به عبارتی اخلاقمداری . معنویت متغیر توان پیش بینی رضایت زناشویی را داشتند. (0/01> p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده باید گفت که مولفه های معنویت و اخلاقمداری و ثبات روانی و هیجانی در افزایش رضایت زناشویی موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

اخلاقمداری ، رضایت زناشویی ، معنویت