ارزیابی رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت و نیاز به شوخ طبعی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی کیش

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه پنج عامل بزرگ شخصیت و نیاز به شوخ طبعی دانشجویان می باشد. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی کیش در سال تحصیلی 95-1394 تشکیل می دادند که از این جامعه 233 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شخصت نیو (نسخه کوتاه) و مقیاس نیاز به شوخ طبعی در گروه نمونه پژوهش اجرا شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه پژوهش از آزمون ضریب همبستگی در نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان دادند که بین نیاز به شوخ طبعی و روان رنجوری رابطه معکوس وجود دارد و بین نیاز به شوخ طبعی و عامل های برون گرایی، توافق جویی، انعطاف پذیری و وظیفه شناسی رابطه مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، پنج عامل بزرگ شخصیت ، نیاز به شوخ طبعی ، دانشجویان