بررسی اثربخشی زوج درمانی خودتنظیمی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین قبل از تولد اولین فرزند و انتقال به مرحله ی والدینی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی به شیوه خودنظم بخشی بر افزایش رضایت زناشویی، قبل از تولد اولین فرزند و انتقال به مرحله ی والدینی،انجام پذیرفت. به این منظور از بین زوجین مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر مشهد به منظور دریافت خدمات مراقبتی پس از زایمان، تعداد 16 زوج که دارای شرایط ورود به پژوهش بودند انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش به صورت تصادفی ساده جایگزین شدند.طرح تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود وآزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، طی جلسات 60 الی 90 دقیقه ای هفتگی، تحت درمان رویکرد خودنظم بخشی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ نوع درمانی دریافت نکرد. در این پژوهش میزان رضایت زناشویی آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه 47 سیوالی انریچ اندازه گیری شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از اثربخش بودن زوج درمانی کوتاه مدت خودنظم بخشی در افزایش میزان رضایت زناشویی زوجین قبل از تولد اولین فرزند و انتقال به مرحله ی والدینی(نخستین بارداری) بود. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان دهنده افزایش رضایت زناشویی زوجین در مولفه های رضایت زناشویی مورد پژوهش شامل: موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی می باشد. در مجموع یافته های پژوهش بیانگر از اثر بخشی زوج درمانی به شیوه خود نظم بخشی در افزایش رضایت زناشویی داشت.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، خودنظم بخشی ، انتقال به مرحله والدینی ، نخستین بارداری