تاثیر توانمندسازی تربیتی مادران بر اختلالات هیجانی ، رفتار نوعدوستی و نشانه های رفتاری دختران 7 تا 10 سال شهر کرمانشاه

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر توانمندسازی تربیتی مادران بر اختلالات هیجانی ، رفتار نوعدوستی و نشانه های رفتاری دختران 7 تا 10 سال شهر کرمانشاه انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دختران 7 تا 10 ساله محروم از پدر مقطع دبستان شهرکرمانشاه که در سال تحصیلی 96-95 مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی بوده؛ به این صورت که از بین دانش آموزان دختر محروم از پدر ارجاع داده شده (به دلیل مشکلات هیجانی و رفتاری) به مراکز مشاوره 20 نفر از مادران این دانش آموزان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار سنجش پرسشنامه تواناییها و مشکلات(گودمن، 1997) بود. در گروه آزمایش 8 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) مداخله صورت گرفت. داده ها از طریق مدل آماری آزمون اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش توانمندسازی تربیتی مادران مطلق بر کاهش مشکلات عاطفی (افسردگی و اضطراب) و مشکلات رفتاری (اختلال سلوک، بیش فعالی و مشکل با همسالان) در دختران 7 تا 10 ساله در مرحله پس آزمون و پیگیری موثر بوده است، همچنین این نتیجه در مورد بهبود نوع دوستی در این کودکان در مرحله پس آزمون و پیگیری نیز موثر بود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی تربیتی ، اختلالات هیجانی ، رفتار نوعدوستی ، نشانه های رفتاری ، دختران