آموزش گروهی مبتنی بر روان درمانی مثبت نگر بر افزایش تاب آوری دانشجویان دانشگاه آزاد مشهد

پژوهش حاضر با هدف آموزش گروهی مبتنی بر روان درمانی مثبت نگر بر افزایش تاب آوری روان درمانی دانشجویان دانشگاه آزاد مشهد انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد واحد مشهد بودند که در نیم سال دوم سال تحصیلی 1396-1395 به تحصیل مشغول بودند. جهت تعیین نمونه آماری، آموزش گروهی مبتنی بر روان درمانی مثبت نگر و تاب آوری بر روی افراد به اجرا آمد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون ( 2003 ) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که آموزش روان - درمانی مثبت نگر بر افزایش تاب آوری (شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و رابطه ایمن، کنترل و تاثیرات معنوی) دانشجویان تاثیر آماری معناداری داشته است. نتیجه گیری می شود با آموزش رویکرد روانشناسی مثبت نگر می توان پیشگیری و مداخلات لازم را در زمینه درمان اعتیاد به کار گرفت.

کلیدواژه ها:

رواندرمانی مثبت نگر ، تاب آوری ، تحلیل کوواریانس