پیش بینی خودکارآمدی بر اساس ادراک خویشتن، باورهای انگیزشی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه ادیب ساری

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی خودکارآمدی بر اساس ادراک خویشتن، باورهای انگیزشی و تاب آوری در دانشجویان دانشگاه ادیب ساری بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی ، از نظر موقعیت میدانی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه ادیب ساری بود که تعداد آنها بر اساس اطلاعات به دست آمده از آموزش دانشکده برابر با 1700 نفر می باشد. به منظور تعیین حجم نمونه نیز از جدول کرجسی و مورگان استفاده شد که طبق جدول تعداد نمونه برابر با 237 نفر تعیین شد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده به دست آمد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش چهار پرسشنامه سنجش خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه استاندارد ادارک خویشتن تانوناند (2002) ، پرسشنامه باورهای انگیزشی MSLQ پینتریچ و دی گروت (1990) و پرسشنامه تاب آوری کونر و دیویدسون (2003) (cd-irs) بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با خودکارآمدی0/73 ، ادارک خویشتن 0/85 ، باورهای انگیزشی 0/72 و تاب آوری 0/88 به دست آمد. همچنین به دلیل استاندارد بودن پرسشنامه ها روایی صوری آن به تایید استاد راهنما رسید. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار متغیرهای تحقیق و نشان دادن فراوانی و نمودار های مربوط به آن و آمار استنباطی از طریق نرم افزار SPSS21 انجام شد. آزمون انجام شده در این تحقیق شامل آزمون کالموگروف – اسمیرنوف به منظور نرمال بودن متغیرها، آزمون همبستگی پیرسون به منظور ارتباط بین متغیرها و رگرسیون چند متغیره بوده است. نتایج پژوهش نشان دادند که که بین ادراک خویشتن با خودکارآمدی دانشجویان رابطه وجود دارد. بین باورهای انگیزشی با خودکارآمدی دانشجویان رابطه وجود دارد. بین مولفه های تاب آوری با خودکارآمدی دانشجویان رابطه وجود دارد. ادراک خویشتن و باورهای انگیزشی قادر به پیش بینی خودکارآمدی در بین دانشجویان می باشند که با توجه به مقدار بتا، باورهای انگیزشی نقش بیشتری در پیش بینی خودکارامدی دارد. همچنین مولفه های تاب آوری قادر به پیش بینی خودکارآمدی در بین دانشجویان نمی باشند.