شبهه شناسی کارکرد مجازات های اسلامی مورد پژوهی: عدم تناسب جرم با کیفر

تناسب جرم با جزا از جمله مسائلی است که هم ریشه باستانی دارد و هم در قوانین و مقررات مورد توجه قرار گرفته وهمچنین دراسلام نیز تاکید ویژه ای نسبت به آن شده چنانچه در فقه امامیه در مورد قصاص عضو مقرر شده که صاحب حق قصاص ، تنها مجاز به ایفای قصاص به اندازه جراحت وارده می باشد. مجازات های نامتناسب کیفرهائی هستند که به مراتب شدیدتر و سنگین تر از جرم انجام شده اعمال می شود از این رو برای مشخص شدن مجازات های متناسب از مجازات های نامتناسب از سوی بعضی از مکاتب معیار هایی همچون )الف( اصل صدمه که بر میزان صدمه وارده بر فرد و جامعه تاکید می کند )ب( فایده اجتماعی که در آن تنها هدف مجازات بازداشتن بزهکار از از صدمه رسانیدن به جامعه در آینده و بازگرداندن سایر شهروندان از رفتن به راه تبهکاری )ج( تناسب تطبیقی که متضمن ارزیابی تطبیقی از شدت و اهمیت جرم است )د( نوع جرم و شخصیت مجرم )ه(اهمیت جرم ، ارائه شده است.اما می توان گفت که تمام این شاخص ها دارای ضعف هستند و توان تحقق عدالت را ندارند چرا که در غالب آنها به مجرم به عنوان یک انسان که می تواند خطا و اشتباه کند و به عنوان شخصی که مریض است و باید تحت درمان قرار گیرد و بعد اصلاح به جامعه برگردد نگریسته نشده بود پس هیچ یک از این مکاتب نتوانسته تعریفی مفید و قابل اجرا که جامعیت داشته ودر مقام تطبیق قابل اثبات باشد از تناسب مجازات ارائه کند پس چگونه می توانندبه مجازات های اسلامی اتهام عدم تناسب جرم و کیفر بزنند و این در حالی است که دین مبین اسلام با تجمیع تمامی این معیار ها نظام جزئی ویژه ای را ترسیم کرده است

کلیدواژه ها:

شبهه ، مجازات ، تناسب ، جرم ، کیفر