در جست و جوی معنای زندگی: دیدگاه های برخی صاحب نظران برنامه درسی و ملاصدرا

پرسش از معنای زندگی از جمله دغدغه های بنیادینی است که از دیر باز موضوع ذهن اندیشه وران علوم مختلف را به خود اختصاص داده است. در این میان هر کدام به گونه ای در صد پاسخگویی برآمده اند. صاحب نظران برنامه درسی نیز با امعان نظر به فهم علم مربوط به تخصص خود، با بررسی آن در بستر اتوبیوگرافی و به وجهی غامض تر در بستر پدیدارشناشی ، در صدد پاسخگویی به این پرسش بر آمده اند. آنها کسب معنای زندگی در بطن فعالیت های علمی خود را ضرورتی انکارناپذیر می دانند. آنها در پس هر فعالیت آموزشی بدنبال نوعی تجربه ی بودن و شدن در خویشتن درونی متعلم ، معلم و و حتی سایر عاملان آموزشی هستند. فیلسوف فیاض ، ملاصدرا نیز با تعریف فلسفه به عنوان دانشی که کمال نفس انسانی را ماموریت اصلی خود می داند و آن را در گرو شناخت اشیا و پدیده های جهان پیرامون عنوان می کند، به وجهی نو و غیر مستقیم در غالب آثار خود ، به تفسیر و تبیین معنای زندگی پرداخته است. نظر به اصل اصالت وجودی، اصل تشکیک وجودی و اتحاد عالم و معلوم ، او کیفیت معناداری زندگی برای انسان را در گرو مرتبه ی وجودی او در شناخت هدف غایی می داند. از نظر او هدف غایی نفس چیزی جز فنای در ذات خداوند نیست.با توجه به توضیحات بالا محقق در این نوشتار از طریق روش تحلیلی- توصیفی به تبیین موشکافانه تری از معنای زندگی در دیدگاه صاحب نطران برنامه درسی و ملاصدرا پرداخته است.

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، برنامه درسی ، اتوبیوگرافی ، پدیدارشناسی ، ملاصدرا