مقایسه خود پایی و خود کار آمدی در کودکان دچار لکنت زبان و عادی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه خود پایی و خود کار آمدی در کودکان دچار لکنت زبان و عادی می باشد.روش: این پژوهش یک مطالعه مقایسه ای و از نوع مورد- شاهدی است. جامعه آماری این پژوهش را کودکان دچار لکنت زبان مراکزگفتار درمانی شهرستان اردبیل در سال 98 تشکیل می دهند .آزمودنی های پژوهش کودکان مبتلا به لکنت شهر اردبیل بودند که به روشنمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، و از هرگروه کودکان دچار لکنت و عادی 15 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات ازپرسشنامه های خودکارآمدی شرر (SES) و پرسشنامه خودپایی اشنایدر استفاده شد. داده های به دست آمده نیز با استفاده ازتحلیلواریانس چندمتغیره MANOVA بااستفاده از نرم افزار SPSS18 تحلیل شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین دو گروه از کودکان لکنت زبان و عادی در زمینه خودکارامدی و خودپاییتفاوت معنی داری وجود دارد. میزان خودکارامدی و خودپایی کودکان لکنت زبان نسبت به کودکان عادی پایینتر می باشد .نتیجه گیری: کودکان لکنت زبان نرخ پایین تری از خودکارامدی و خودپایی را نشان می دهند و این سازگاری و روبرو شدن با مشکلات رادشوارتر می کند.

کلیدواژه ها:

خودکارامدی ، خودپایی ، لکنت زبان ، کودکان