بررسی تاثیر مشاوره شغلی گروهی در کاهش مشکلات کاریابی مراجعین زن فارغ التحصیل دانشگاهی در مراکز کاریابی وزارت کار

در تشکیل هر سازمان عوامل و عناصر مختلفی وجود دارند. این عوامل جهت حصول هدفی مشترک (که ارائه خدمت یا تولید کالایی است) مهیا شده اند. بخشی از این عوامل را، کارکنان یا نیروی انسانی سازمان که متشکل ازمدییت ونیروی کار می باشند، تشکیل می دهد. انسان مهم ترین سرمایه سازمان است (شعبانی، 1372). به همین دلیل در این پژوهش به بررسی تاثیر مشاوره شعغلی گروهی بر کاهش مشکلات کاریابی مراجعین فارغ التحصیل زن دانشگاهی در مراکز کاریابی وزارت کار، پرداخته شده است. لازم به ذکر است که این پژوهش دارای دو بخش مجزا می باشد. که بخش اول توصیفی و بخش دوم تجربی – کیفی است. جامعه آماری تحقیق در بخش اول شامل تمامی کارجویان فارغ التحصیل دارای مدرک لیسانس به بالا بودند که حداکثر پنج سال از اخذ مدرکشان گذشته بود و در خرداد ماه 1382 در مراکز کاریابی وزارت کار ثبت نام کرده بودند. تعداد انان 1030 نفر برآورد شد. کارجویان به 9 گروه تحصیلی تقسیم شدند (تقسیم بندی گروههای تحصیلی بر اساس تقسیم بندی وزارت کار صورت گرفته است) با بهره بردن از پرسشنامه وزارت کار، مطالعه وضعیت تحصیلی، مهارت ها، علائق و ... کارجویان میسر شد. در طی بررسی فراوانی و فراوانی درصدی سوالات پرسشنامه مشخص شد که فراوانی فارغ التحصیلان گروه علوم انسانی در جستجوی کار نسبت به گروههای دیگر بیشتر می بشد. در مورد بخش دوم پژوهش از بین 1030 فارغ التحصیل جوینده کار 200 نفر زن به صورت تصادفی منظم انتخاب و برای شرکت درجلسه توجیهی دعوت شدند. از بین 200 نفر، 20 نفر درجلسه توجیهی شرکت کرده و هفت نفر داوطلب شرکت در 8 جلسه مشاوره شغلی شدند. هفت نفر هم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و از هر و گروه پیش آزمون محقق ساخته گرفته شد. سپس برای گروه آزمایشی جلسات مشاوره شغلی گروهی بر اساس رویکرد حل مسئله اجرا شد. البته برای گروه کنترل طی این مدت آموزشی در نظر گرفته نشد. در انتها از دو گروه ازمایشی و کنترل، پس آزمون گرفته شد. بررسی نتایج حاکی است که، مشاوره شغلی گروهی در کاهش مشکلات کاریابی و افزایش مهارتهای شغل یابی موثر بوده است. مشاوره شغلی گروهی باعث تعییر و افزایش انتخاب های مراجعیت شده و همچنین محقق گردید که، در مراکز کاریابی وزارت کار هیچگونه اطلاعات تخصصی (مانند راهنمایی ومشاوره شغلی) داده نمی شود. بعد از اتمام جلسات مشاوره شغلی برای پیگیری روند پیشرفت و تغییرات رفتاری، طی چهار ماه، چندین مرتبه با اعضای گروه تماس تلفنی گرفته شد. از آنجاییکه در ایران هیچگونه پژوهشی که مستقیما با تحقیق حاضر همراه باشد وجود نداشت، پژوهشگر در بدست آوردن پیشینه با مشکلات بسیاری مواجه شد. ضمنا در انتهای پژوهش پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت کاریابی فارغ التحصیلان ارائه شد.

کلیدواژه ها:

مشاوره شغلی ، مشکلات کاریابی ، فارغ التحصیل زن دانشگاهی