به کارگیری فن آوری های نوین ساختمانی در راستای ارتقاء کیفیت ساخت از منظر معماری پایدار

سیستم های ساختمانی نوین و مصالح ساختمانی جدید، موجب حل مشکلاتی نظیر زمان طولانی اجرا، عمر مفید کم و یا هزینه زیاد دراجرای ساختمان ها می گردند، استفاده از این سیستم های جدید جهت کاهش وزن، کاهش زمان ساخت، دوام بیشتر و نهایتا کاهش هزینه اجرا می باشد، برای اینکه این فناوری های نوین ساختمانی بتوانند به درستی به کار گرفته شوند، نیازمند آنند که با انتظارات و نیازها، مردم و فرهنگشان و حتی اقلیم و محیط زیست، همگام باشند. بنابراین برای ارتقای فناوری های نوین ساختمانی همگام با معماری پایدار، باید درک زمینه و محتوای فرهنگ محلی به منظور اجرا و انتقال موفقیت آمیز فن آوری ها و دانش بشری ضروری می باشد. آشنایی با این فناوری ها در راستای ارتقای کیفیت ساخت متناسب با شرایط اقلیمی، جغرافیایی و نیازهای ساختمانی که منطبق با پایداری ساختمان ها باشد، هدفی است که در این پژوهش دنبال می کنیم. به دلیل حساس بودن نتایج تحقیق و همچنین به علت نو بودن موضوع و عدم آگاهی کافی عموم مردم در رابطه با آن، جامعه آماری تحقیق از بین اساتید معماری و جامعه مهندسین مشاور و دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد معماری انتخاب شده است در کلیه فرضیات مطرح شده، فناوری های نوین به عنوان یک فرصت تلقی گردیده که به کارگیری درست آن می تواند آن را در راستای معماری پایدار قرار دهد. آزمون های صورت گرفته همگی صحت فرضیه های تحقیق را تایید نموده و می توان نتیجه گرفت که شاخص های مطرح شده در پژوهش، می تواند به عنوان الگوی جهت به کارگیری فناوری های نوین ساختمانی در راستای بالا بردن مطلوبیت بناها به کار رود.