نقش و تاثیر برنامه ریزی شهری در مدیریت بحران در جهت کاهش بلایای طبیعی مطالعه موردی منطقه 21 شهرداری تهران

در سراسر تاریخ حیات بشر ، جان و مال انسان ها همواره دستخوش حوادث طبیعی و سوانح پیش یبنی نشده و گه گاه هولناک و مرگبار بوده است . خاطرات و آثار خسارات ناشی از برخی مخاطرات طبیعی مانند زلزله ، سیل و طوفان تاریخ بشر جاودان مانده اند . کشور پهناور ما نیز از وقوع این حوادث مستثنی نبوده و پیوسته در معرض خطرات و حوادث طبیعی گوناگون قرارداشته و متحمل زیان ها و خسارات هنگفت ناشی از آن ها شده است . از این رو اقدامات پیشگیری و حذف یا کاهش اثرات ، به کارگیری و ارتقاء امکانات و تجهیزات موجود جهت آمادگی و مقابله با حوادث ،پیش بینی وتامین نیازهای اساسی و اضظراری آسیب دیدگان درهنگام رخدادهای طبیعی و ارایه ی خدمات جستجو ، نجات و امدادرسانی فوری و از قبل سازمان یافته به آن ها و افزون برآن ، حفظ سلامت ، ایمنی و بازگرداندن شرایط به حالت عادی ضرورتی انکار ناپذیر است که باید در برنامه ی کار سازمان های متولی قرارگیرد. تردیدی نیست که هر کشوری می بایست با استفاده از دانش ، عقل و خرد و ابتکارات مدیریتی جمعی نخبگان و متخصصان خود در کنار تجارب حاصله در دیگر جوامع به حذف یا کاهش اثرات و مقابله با حوادث بپردازد . مدیریت جامع بحران برای بهره گیری گسترده از کلیه عوامل موثر در بهینه سازی اقدامات و کاهش خسارات ناشی از بحران ها و مقابله هوشمندانه و برنامه محور با آن پدید آمده است . در این پژوهش ابتدا با بررسی و تجزیه و تحلیل شرایط برنامه ریزی و مدیریت شهر تهران و منطقه 21 امروزه حوزه ی عملکردی علم مدیریت بحران به طیف گسترده ای از علوم و تخصص ها ارتباط می یابد که علوم جوی ، زمین شناسی ، مهندسی سازه و زلزله ، جستجو ، امدادونجات ، پزشکی و روان شناسی ، ارتباطات ، امور حقوقی و قضایی ، شهرسازی و مدیریت تنها بخش هایی از آن را تشکیل می دهند .

کلیدواژه ها:

بحران ، بلایای طبیعی ، مدیریت بحران ، برنامه ریزی شهری ، منطقه 21 تهران