بررسی تاثیر بهره برداری های مختلف اراضی در کاهش روانآب و رسوب

اراضی زراعی واقع در میان جنلگها و مراتع منطقه که بعضا در تملک اشخاص حقیقی می باشند از یک سو دارای رونآب و رسوب شدیدی هستند و از سوی دیگر بواسطه کاهش روز افزون بازدهی اقتصادی بهره برداران را ترغیب به گسترش حوضه نفوذ خود نموده و بعنوان کانونهای تخریب منابع طبیعی مطرح شده اند. جهت دفع این معضل ضروریست اراضی مذکور به نحوی تغییر کاربری یابند که در نتیجه آن علاوه بر رفع مسائل خاک و آب تامین اقتصادی بهره برداران را نیز بدنبال داشته تا قابلیت ترویج پیدا نمایند. یکی از علمی ترین و عملی ترین شیوه ها جایگزینی بهره برداری فعلی با استقرار درختان مثمر است طرح حاضر در این راستا به بررسی 3 گونه گردو، زیتون و توت می پردازد. این طرح در قالب بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار در منطقه مینودشت به اجرا در آمد، و همچنین در هر تکرار یک پلات شاهد بعنوان مبنای مقایسه نتایج در نظر گرفته شد. در زمان اجرای طرح 56 مورد بارش به تولید روانآب و رسوب رخ داد. تحلیل داده های بدست آمده نتایج نشان داد که میزان رواآب تیمارها (توت، گردو و زیتون) با شاهد در سطح 1% اختلاف معنی دار وجود دارد ولی بین تیمار توت و گردو اختلاف معنی داری وجود ندارد وبین بلوکها اختلاف معنی داری وجود ندارد و میانگین روانآب سالهای آمار برداری در هکتار تیمار شاهد حدود دو برابر تیمارهای (توت و گردو) و یک و نیم برابر تیمار زیتون می باشد و میزان رسوب تیمارها (توت، گردو و زیتون) با شاهد در سطح 1% اختلاف معنی داری وجودد دارد و هم چنین بین تیمار زیتون با تیمارهای گردو و گردو اختلاف معنی درای وجود ندارد و میانگین رسوب سالهای آمار برداری در هکننار تیمار شاهد حدود سه برابر تیمار گردو و دو برابر تیمار توت و یک و نیم برابر تیمار زیتون می باشد.

کلیدواژه ها:

روانآب ، رسوب ، بهره برداری اراضی ، کاربری باغ