تحلیل سینوپتیکی و تعیین آب قابل بارش و شاخص های ناپایداری منجر به سیل در غرب کشور

سیل یکی از بارزترین بلایای طبیعی است که در نوار غربی کشور ایران در فصول مرطوب سال روی می دهد. در چنین شرایطی شدت بارش مولد سیل بر آثار مخرب سیل رابطه مستقیم بر فرسایش خاک های منطقه دارد. بارش های مناطق غربی درزمانی که توده های حاکم حاره ای دریایی هستند طولانی تر می باشند با توجه به مطالعات انجام گرفته، این بارشها همراه با ناپایداری های همرفتی اند، در مطالعه یکدوره بارش طولانی منجر به سیل در دوره سرد سال استان کرمانشاه در تاریخ 26 الی 20 نوامبر 1994 انتخاب شد. جهت تحلیل سینوپتیکی، از نقشه های سطح زمین 500 و 300 میلی باری و لایه های جو بالای کرمانشاه و نمودارهای Skew-T در ساعت UTC12 استفاده شده و شاخص های ترمودینامیکی ، ناپایداری جو شامل Cape ، rs، Teta(w)، KI، SI بررسی شدند. نتایج نشان میدهد که سیستمهای غربی در این دوره ها همراه با یک سیستم کم فشار مدیترانه ای در روی سطح زمین و تراف سطوح فوقانی الگوی مناسبی برای بارش بوده و رطوبت لازم برای بارش را تامین کرده اند و در این حالت منطقه دارای حداکثر سرعت باد بوده که از روی نقشه های 300 میلی بار کاملاً مشخص است . همچنین در کل ناپایداری های منطقه با صورت حاشیه ای بوده است.

کلیدواژه ها:

توده های هوا ، سیل ، فرسایش ، شاخص های ناپایداری ، نمودارهای هواشناختی