اثربخشی واقعیت درمانی بر احساس تنهایی فرزندان طلاق شهرستان مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر احساس تنهایی فرزندان طلاق شهرستان مشهد بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون پس - آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه فرزندان طلاق بهزستی شهر مشهد در سال 1398 بود. از میان جامعه آماری به روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه پرسشنامه تنهایی راسل ( 1995 ) و ملاک های ورود و خروج، 30 نفر انتخاب شد که این 30 نفر به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند که گروه آزمایش 8 جلسه واقعیت درمانی را براساس برنامه درمانی گلاسر ( 1391 ) را دریافت کرد و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصل از نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که واقعیت درمانی به طور معنی داری باعث کاهش احساس تنهایی فرزندان طلاق می شود. در نتیجه میتوان گفت واقعیت درمانی رویکرد مناسبی جهت کاهش احساس تنهایی فرزندان طلاق می باشد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، احساس تنهایی ، فرزندان طلاق