محور ویژه نقش روانشناسی توریسم در حفظ فرهنگ بومی

این مقاله با روش تحقیق توصیفی به نقش روانشناسی در گردشگری می پردازد. با تعاریفی از روانشناسان روانشناسی توریسم (گردشگری) به تمایز در رویکرد گردشگری در ابفاد مختلف از نگاه wto یا سازمان جهانی گردشگری درداخته و دس از آن تاریخچه روانشناسی توریسم را شرح می دهد ا در ادامه گونه های گردشگری را از زبان دکتر علی اصغر رضوانی بیان شمرده و تقسیمات کوهن در مطالعه توریسم و گردشگری درداخته و به توضیح رفتار گردشگران و روح میهمانوازی که هر دو از اصول مهم در روانشناسی گردشگری است می پردازد . هدف این مقاله بیشتر نقش روانشناسی گردشگری در حفظ فرهنگ محلی بالاخص ایران می باشد که می توان با آموزش و قرار دادن دروس رواشناسی گردشگری در مقاطع مختلف جامفه گردشگری را آموزش داد تا در حفظ فرهنگ و سنن جامعه محلی و آموزش رفتاری و میهمانوازی به جامفه میهمان و میزبان در رشد و توسعه دایدار نقش بسزایی داشت است.