رابطه الگوهای فرزندپروری با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش وعادی دوره دوم متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 95-96

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,205

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ESPCONF03_041

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

چکیده مقاله:

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه الگوهای فرزندپروری با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 95-96 بود. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش و عادی مدارس متوسطه دوره دوم شهرستان اردبیل بودند از بین آنها 100 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سلامت روان گلدبرگ (2006)، سبک های فرزندپروری بامریند (1991) و معدل سالانه برای پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با کمک آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین سبک سهل گیر با نارسایی جسمانی و افسردگی دانش آموزان رابطه مثبت وجود دارد اما بین سبک سهل گیر با اضطراب و احساس آشفتگی روانشناختی و اختلال در کارکرد اجتماعی دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد. بین الگوی رفتاری مستبد والدین با اضطراب و احساس آشفتگی روانشناختی، با اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی دانش آموزان رابطه مثبت و با نارسایی جسمانی دانش آموزان رابطه ای ندارد. بین الگوی رفتاری قاطع و اطمینان بخش با اضطراب و احساس آشفتگی روانشناختی و افسردگی دانش رابطه منفی وجود دارد اما با نارسایی جسمانی و اختلال درکارکرد اجتماعی دانش آموزان رابطه معناداری مشاهده نشد. بین سبک سهل گیر و سبک مستبد با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و بین سبک قاطع و اطمینان بخش با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و وجود دارد. دانش آموزان عادی و تیزهوش از سبک های فرزندپروری و سلامت روان متفاوت هستند. در سبک های فرزندپروری الگوی قاطع و اطمینان بخش و سهل گیر دانش آموزان تیزهوش بیشتر از دانش آموزان عادی است اما سبک مستبد دانش آموزان عادی بیشتر از دانش آموزان تیزهوش است. در زمینه مولفه های سلامت روان، اختلال در کارکرد اجتماعی و نارسایی جسمانی دانش آموزان عادی بیشتر از دانش آموزان تیزهوش است اما اضطراب و آشفتگی روانشناختی دانش آموزان تیزهوش بیشتر از دانش آموزان عادی است. بنابراین آنچه از این پژوهش بر میآید، اهمیت شیوه های فرزندپروری و تعاملات خانوادگی در بهبود سطح سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است.

نویسندگان

بهزاد سلیمانی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیله سوار

داوود شفیقی

کارشناس ارشد آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه