نقش هوش معنوی و هوش هیجانی در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان

هدف مطالعه، بررسی نقش هوش معنوی و هوش هیجانی در پیشبینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی (دوره دوم) بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دبیرستانی بودند که در نیمسال اول سال تحصیلی 1395 -96، در مدارس شهر کرمانشاه مشغول تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه ای به حجم 175 نفر( 112 پسر و 63 دختر)، با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده و داده های مورد نیاز با استفاده از مقیاس هوش معنوی عبداالله زاده و همکاران، پرسشنامه ی هوش هیجانی شرینگ و پرسشنامه ی فرسودگی تحصیلی جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که فرسودگی تحصیلی با مولفه های نگرانی از اشتباهات، انتظارات والدین، تردید در مورد اعمال و نیز نمره ی کل هوش معنوی رابطه ی مثبت (p<0/05) و با انتقادات والدین رابطه ی منفی (p<0/01) دارد. بین فرسودگی تحصیلی و مولفه های هوش معنوی نیز نمرهی کل هوش هیجانی نیز رابطه ی منفی وجود دارد .(p<0/05) نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که کمال گرایی و هوش هیجانی با تبیین 14 درصد از واریانس نمره کل فرسودگی تحصیلی و 20 تا 27 درصد از واریانس خرده مقیاسه ای فرسودگی تحصیلی، قابلیت پیشبینی متغیر ملاک را دارد .(p<0/01) این یافته ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان، مشاوران و مسیولین امر را به موضوع فرسودگی تحصیلی دانش آموزان نشان داده تلویحاتی را برای استفاده از مداخلات مربوط به هوش معنوی و هوش هیجانی جهت پیشگیری از پیامدهای منفی فرسودگی تحصیلی به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی تحصیلی ، هوش معنوی ، هوش هیجانی ، دانش آموزان متوسطه