رابطه تاب آوری و عزت نفس با پرخاشگری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

این پژوهش با هدف تعیین رابطه تاب آوری وعزت نفس با پرخاشگری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرخاش انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه خاش است که در سال تحصیلی 95-96 مشغول به تحصیل هستند. تعداد 370نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند.برای تحلیل آماری داده ها از میانگین و انحراف استاندارد ،همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است.که میانگین متغیر پرخاشگری31.55 و انحراف استانداردآن 8.23 و میانگین متغیر عزتنفس 32.50 و انحراف استاندارد آن 6.39ومیانگین تاب آوری 36.23و انحراف استاندارد آن16.76 می باشد.بین عزت نفس و پرخاشگری( r=-0/13 )رابطه معکوس و معنیداری در سطح 0/95 اطمینان وجود دارد.همبستگی بین تاب آوری و پرخاشگری( r=-0/12 )رابطه معکوس و معنیداری در سطح 0/95 اطمینان وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام برای پیش بینی پرخاشگری نشان میدهد که در گام اول متغیر عزت نفس وارد معادله رگرسیون گردید و به میزان 0/01 پرخاشگری را تبیین میکند و در گام دوم عزت نفس و تاب آوری روی هم 0/05 متغیر پرخاشگری را پیش بینی میکنند. بنابراین، عزت نفس( p<0/001 ،Beta=-0/23) )و تاب آوری( p<0/001 ، Beta=-0/22 )ارتباط معکوس و معنی دار با پرخاشگری دارند و بیشترین پیش بینی کننده پرخاشگری استضرایب استاندارد بتا نشان میدهد با افزایش یک واحد انحراف استاندارد عزت نفس و تاب آوری نمره پرخاشگری به میزان -0/23 و 0/22 -افزایش می یابد. لذانتایج پژوهش نشان داد که بین عزت نفس و پرخاشگری رابطه معکوس ومعنی-داری درسطح 0/95وجود دارد همچنین نتایج نشان داد که بین تاب آوری و پرخاشگری رابطه معکوس ومعنیداری درسطح 0/95وجود دارد با توجه به نتایج پژوهش تدارک برنامه هایی در قالب کلاس ها و کارگاه های آموزشی جهت تقویت تاب آوری و عزت نفس با توجه به نقش پرخاشگری پیشنهاد می شود

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، عزت نفس ، پرخاشگری ، خاش