رابطه بین کیفیت تدریس و خودکارآمدی تحصیلی با نقش میانجی تفکر انتقادی

هدف از انجام این پژوهش، رابطه بین کیفیت تدریس و خودکارآمدی تحصیلی با نقش میانجی تفکر انتقادی است. نوع پژوهش حاضر به صورت کاربردی و روش تحقیق توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان خواف به تعداد 830 نفر است که از این تعداد 265 نفر به عنوان حجم نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایی با تخصیص متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های کیفیت تدریس، خودکارآمدی تحصیلی و تفکر انتقادی با تعیین پایایی به ترتیب 0/831، 0/818، 0/865 است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل آماری در این پژوهش، ابتدا آمار توصیفی مربوط به اطلاعات جمعیت شناختی پاسخ دهندگان و وضعیت متغیرهای پژوهش با بکارگیری جداول و نمودارها به نمایش گذاشته شد و در ادامه جهت آمار استنباطی با آزمون های کلموگروف- اسمیرنوف، آزمون تحلیل عاملی تاییدی و از فن مدلیابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار SPSS22 و LISREL8.54 انجام شد. نتایج نشان داد بین کیفیت تدریس و خودکارآمدی تحصیلی رابطه مستقیم وجود دارد. بین کیفیت تدریس و تفکر انتقادی رابطه مستقیم وجود دارد. بین خودکارآمدی تحصیلی و تفکر انتقادی رابطه مستقیم وجود دارد. بین کیفیت تدریس و خودکارآمدی تحصیلی با میانجی گری تفکر انتقادی دانش آموزان رابطه معنادار و جزیی وجود دارد

کلیدواژه ها:

کیفیت تدریس ، خودکارامدی تحصیلی ، تفکر انتقادی