بررسی رابطه بین وضعیت خود درگیر و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نخبه و عادی

توانایی های فکری و ذهنی، سبک های یادگیری و شناختی، شخصیت انگیزش پیشرفت بصورت تعاملی، بعنوان مولفه هایی در پیشرفت و موفقیت آکادمی فرض می شوند. پژوهش حاضر، با هدف شناسایی ویژگی های دانش آموزان نخبه و عوامل موثر در موقیت آنان صورت گرفت. جامعه ی آماری شامل تمامی نخبگان استان گیلان در ده سال گذشته بوده است. از بین جامعه ی آماری، 400 نفر (200 نفر نخبه و 200 نفر عادی) با روش نمونه گیری در دسترس و به روش گلوله برفی انتخاب شدند. آزمون انگیزش پیشرفت هرمنز ابزارهایی هستند که برای سنجش متغیرها در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. بنابراین با توجه به اهمیت و لزوم توجه به بررسی رابطه بین وضعیت خوددرگیر و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نخبه و عادی پرداخته شد. نتایج یافته ها نشان داد که بین بررسی میزان اثر هر کدام از متغیرهای مورد بررسی در تبیین موفقیت نشان داد که به ترتیب؛ انگیزه ی پیشرفت، تحصیلات پدر، تلاش و پشتکار دارای بیشترین اثر مثبت هستند. در واقع نتایج چنین یافته هایی برای روانشناسان تربیتی قابل بحث و گفتگو می باشد، بخصوص ترغیب، تشویق فراگیران در زمینه ی مولفه تفکر که عامل مهمی در فراگیر یادگیری به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

وضعیت خوددرگیر ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان