رابطه مکانیزم های دفاعی و انتظار از ازدواج با سازگاری زناشویی زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه مکانیزم های دفاعی و انتظار از ازدواج با سازگاری زناشویی زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی زنان متاهل مراجعه کننده به خانه های خانواده و سبک زندگی منطقه 4 شهر تهران بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای مرحله ای بود. بدین صورت که از بین ناحیه های منطقه 4 شهر تهران 5 ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد و از هر ناحیه 2 سرای محله به صورت تصادفی انتخاب، و از هر محله یک خانه خانواده و سبک زندگی به صورت تصادفی انتخاب شد و از هر مرکز به صورت تصادفی به تعدادی از زنان متاهل پرسشنامه ها داده شد. با احتساب ریزش پرسشنامه های ناقص، 280 نفر وارد تحلیل نهایی شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه پرسشنامه سازگاری زناشویی (DAS)، پرسشنامه ی مکانیزم های دفاعی (DSQ)، پرسشنامه انتظار از ازدواج جونز و نلسون بودند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین مکانیزم های رشد نایافته و مکانیزم روان رنجور با سازگاری زناشویی رابطه ی منفی معناداری وجود دارد (P> 0/05). همچنین بین مکانیزم های رشدیافته با سازگاری زناشویی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد (P> 0/05). بین انتظار ایده ال گرایانه با سازگاری زناشویی رابطه ی منفی معناداری وجود دارد (P> 0/05). همچنین بین انتظار واقع گرایانه با سازگاری زناشویی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد (P> 0/05).

کلیدواژه ها:

مکانیزم های دفاعی ، انتظار از ازدواج ، سازگاری زناشویی ، زنان متاهل