تبدیل روستاهای بزرگ به شهرهای کوچک و نقش آن درتعادل بخشی ناحیه ای

در مناطق مختلف ایران، هر ساله از طریق تبدیل تعدادی از روستاها به شهر، نسبت جمعیت شهرنشین افزایش می یابد. طی چند دهه اخیر، تعداد زیادی از نقاط روستایی به شهر ارتقا یافته اند، به طوریکه از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۸۵ ، تعداد ۸۱۷ شهر به شهرهای کشور افزوده شده است. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، فرآیند تبدیل روستا به شهر و نقش آن در تعادل بخشی ناحیه ای، بررسی شده است. این تحقیق در پی پاسخ به این سؤال است که آیا اقدام تبدیل روستا به شهر می تواند به عنوان گامی در جهت رسیدن به اهداف توسعه متعادل ناحیه ای و منطقه ای نظیر کاهش مهاجرت روستاییان به شهرهای همجوار و بزرگ و تثبیت جمعیت و افزایش و بهبود کارکردهای خدماتی تلقی گردد؟! در این راستا شهر لیلان که در سال 1374 به شهر تبدیل شده ، در دو دوره ی زمانی قبل از شهر شدن و بعد از آن،به لحاظ متغیرهای مختلف جمعیتی، اشتغال، امکانات و تسهیلات خدماتی و تأثیرات آن بر ناحیه ی مورد مطالعه، مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است.نتایج حاصل از یافته ها نشان می دهد که این شهر در تثبیت و نگهداری جمعیت شهر و حوزه نفوذ خود عملکرد ضعیفی داشته است. تبدیل روستا به شهر لیلان تاثیر چشمگیری بر توسعه یافتگی آن نداشته است و نقطه مزبور نتوانسته نقش مورد انتظار را در تعادل بخشی ناحیه-ای ایفا نماید.

کلیدواژه ها:

روستاهای بزرگ ، شهر کوچک ، تعادل بخشی ناحیه ای ، مدل موریس ، روستا شهر لیلان