بررسی اثر سیستم های مختلف چوبکشی در فشردگی خاک وتخریب زادآوری جنگل ها

بهره برداری از جنگل مانند استفاده از سایر نعمات خداوند کاری ضروری، عاقلانه و اقتصادی است. هر چند این کار صدماتی را به جنگل وارد می آورد. یکی از مهم ترین این صدمات فشردگی خاک می باشد که باعث تاخیر در زادآوری،کاهش رشد درختان یا نهال ها و فرسایش خاک جنگل می-شود. ولی می توان با بررسی سیستم های مختلف بهره برداری برای هر منطقه روشی از بهره برداری را تعیین کرد که کمترین صدمات را به توده جنگلی وارد آورد. به حداقل رساندن صدمات به خاک و زادآوری در جنگل در طی عملیات بهره برداری یک اصل است. آگاهی از میزان صدمات بهره برداری بر توده های سرپای جنگل کمک زیادی به مدیریت جنگل دارد. بهره برداری از جنگل یک نوع برداشت چوب از درختان جنگلی است که مترادف با موازین علمی و فنی و زیست محیطی باشد و در عین حال از اصول اقتصادی اجتماعی پیروی نماید. بهره برداری همواره با اثرات تخریبی به اکوسیستم جنگلی همراه بوده است. از طرفی به عنوان یک نیاز بیولوژیک جنگل ضروری می باشد، زیرا دستیابی به ارتقای کمی و کیفی توده های جنگلی و فراهم نمودن شرایط مناسب برای استقرار نهال و تجدید حیات در گرو اجرای مناسب و اصولی عملیات بهره برداری است. با توجه به لزوم بهره برداری و در نظر گرفتن اثرات تخریبی آن انتخاب بهترین روش بهره برداری در جنگل های شمال امری اجتناب ناپذیر است. در جنگل های شمال روش گرده بینه به دلیل توپوگرافی منطقه، خسارت کمتر به توده و خاک، قطور بودن درختان بهترین روش خروج چوب می باشد.

کلیدواژه ها:

بهره برداری ، جنگلهای شمال ، فشردگی خاک ، صدمات بهره برداری ، زادآوری جنگل