اعتبار سنجی روش ماتریس لئوپولد در EIA به کمک روش ارزیابی توان در محیط GIS

ارزیابی اثرات زیست محیطی به عنوان ابزار مدیریتی قوی برای دستیابی به توسعه پایدار از سال 1373 در کشور ایران جایگاه قانونی یافته. در این تحقیق در ابتدا به ارزیابی اثرات زیست محیطی طرح به روش ماتریس برهم کنش لئوپولد (1971) که برای شرایط ایران اصلاح و پیشنهاد گردیده اقدام شده، سپس جهت اطمینان از صحت نتایج حاصل از ماتریس، رویهم گذاری نقشه های موضوعی جهت ارزیابی توان اکولوژیکی صنعتی منطقه به روش دکتر مخدوم انجام گرفته و نتایج حاصله، مقایسه و نتیجه گیری منطقی صورت پذیرفته است. پروسه ارزیابی اثرات زیست محیطی طرح شامل: شناخت طرح، شناخت محیط زیست منطقه، شناسایی و ارزیابی، جمع بندی و تجزیه و تحلیل اثرات و ارائه راهکارهای مدیریتی و پایش محیط می باشد. نتایج حاصل از ارزیابی اثرات زیست محیطی طرح مشخص نموده است که این طرح با 55 درصد اثرات مثبت و 45 درصد اثرات منفی، در کل مثبت ارزیابی شده است. تجزیه و تحلیل اثرات نشان دهنده این است که این طرح به دلایل مختلفی از جمله بازیافت ضایعات آهنی و تمهیدات اصولی و فنی اندیشیده شده در خصوص اجرای صحیح و بکارگیری مدیریت زیست محیطی مناسب در مرحله ساخت و بهره برداری جهت جلوگیری و کنترل آلاینده های زیست محیطی قابل پذیرش می باشد. طبق نتایج حاصل از رویهم گذاری نقشه ها و مقایسه با مدل اکولوژیکی توسعه صنعتی، مکان انتخاب شده جهت طرح توسعه کارخانه فولاد در محدوده نسبتاً مناسب قرار گرفته است. بنابراین مکان انتخابی دارای توان اکولوژیکی جهت توسعه صنعتی می باشد. لذا با مقایسه نتایج حاصل از EIA و رویهم گذاری نقشه ها در محیط GIS، نتایج گزارش ارزیابی اثرات زیست محیطی طرح توسعه کارخانه فولاد ابهر دارای اعتبار بوده و اجرای تمهیدات مدیریتی اندیشیده شده اجرای طرح را بلامانع می نماید.