تعامل معماری و انرژی های پایدار؛ جهت نگهداشت و بهینه سازی مصرف انرژی

امروزه با توجه به افزایش روند مصرف سوخت های فسیلی، محدودیت و غیر قابل تجدید بودن آنها و همچنین پیامدهای سوء زیست محیطی و بهداشتی ناشی از مصرف این منابع، سمت و سوی بسیاری از تحقیقات جهانی به مهار بحران انرژی جلب شده است. از این روی اکثر پژوهشگران می کوشند تا با جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر و با اجرای اصول پایداری محیطی، از آلودگی محیط زیست بکاهند. در این میان از آنجا که ساختمان ها تولید کننده ی بخش عمده ای از گازکربنیک متصاعد شده هستند، می توانند نقش مهمی در فرایند حفظ محیط زیست و کاهش آلودگی داشته باشند. در واقع معماری می تواند با استفاده ی هوشمندانه از انرژی های پاک ِ پایدار، کیفیت زندگی را ارتقاء داده و در تقلیل مصرف منابع تجدیدناپذیر و بهینه سازی مصرف انرژی های تجدیدپذیر مؤثر باشد. از این روی هدف از نگارش این مقاله که با روش تحلیلی- توصیفی و گردآوری اسنادی اطلاعات انجام گرفته است، معرفی انرژی های پایدار و استفاده از آنها در معماری به منظور دستیابی به پایداری، کاهش آلودگی های زیست محیطی و بهینه سازی مصرف انرژی می باشد. در ادامه نتایج به دست آمده به شرح ذیل است: استفاده از انرژی های تجدیدپذیر علاوه بر تولید و عرضه ی انرژی بیش از میزان تقاضای جهانی، می تواند انرژی را با هزینه ی بسیار کمتری در اختیار بشر قرار دهد. همچنین استفاده از این نوع انرژی ها در معماری می تواند بناها را به ساختمان هایی با کیفیت بالا و کم مصرف از نظر انرژی؛ تبدیل کند که علاوه بر ایجاد آسایش فیزیولوژیکی برای انسان، موجبات آسایش روانی او را نیز فراهم می سازد. به این ترتیب با ترکیب فن و معماری و شکل گیری معماری بر اساس مقتضیات انرژی، می توان به سوی طراحی پایدار گام برداشت و معماری ای پدید آورد که هماهنگ با محیط و همخوان با پتانسیل های طبیعی است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مصرف انرژی ، نگهداشت انرژی ، انرژی های پایدار ، معماری پایدار