معماری بومی ایران ، طراحی آگاه از انرژی

طراحی آگاه از انرژی نوعی از طراحی است که در طول چرخه حیات خویش با سیستم های اکولوژیکی کره زمین هماهنگی دارد، در این نوع طراحی انرژی مصرفی به گونه ای مورد استفاده قرار می گیرد که کمترین تاثیر منفی را روی محیط زیست با کمترین اتلاف منابع داشته باشد.معماری بومی ایران مصداقی روشن از طراحی آگاه از انرژی است. به رغم مطرح شدن مباحث زیست محیطی در دنیای متاخر، عملا تمامی این اصول توسط پیشینیان ما به کار گرفته شده است. معماران پیشین، در طراحی محیطی ناگزیر از تکیه بر منابع طبیعی و انرژی های پاک بودند که پایان ناپذیرند. از اینرو این معماری در بحرانهای زیست محیطی و انرژی معاصر می تواند الگویی راهگشا باشد. از اینرو پژوهش حاضر ضمن بازخوانی مصادیقی ازطراحی آگاه از انرژی در معماری بومی ایران، آنها را به عنوان الگوهایی واجد ارزش در حل بحرانهای زیست محیطی معرفی می کند. آب انبار، یخچال، شوادون، آسباد و عناصری از این قبیل در معماری بومی ایران مصادیقی از معماری مسئول در برابر انرژی هستند. پژوهش با مطالعه کیفی و روش تحقیق توصیفی صورت پذیرفته، ابزار گرداوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی محیط ، انرژی ، محیط زیست ، معماری بومی ، ایران