مروری بر برخی فن آوری های حذف آسنیک از آب با تأکید بر روش های حذف زیستی و Phytoremediation

در چند دهه اخیر آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی به انواع ترکیبات شیمیایی آلی و معدنی به دلایلی همچون رشد جمعیت، توسعه صنایع شیمیایی و پیشرفت تکنولوژی و به دنبال آن ورود ترکیبات سمی و خطرناک به این منابع در حال افزایش است. آرسنیک یکی از این ترکیبات سمی و کشنده ی محلول در آب است که از طریق آشامیدن به بدن انسان راه یافته و عوارض بهداشتی زیادی را ایجاد می کند. گزارشات اعلام شده از سوی کشورهای مختلف در سرتاسر جهان بیانگر غلظت بالای این ماده در آب های طبیعی می باشد، بطوری که این موضوع به عنوان یک فاجعه در قرن 20-21 از سوی جامعه جهانی شناخته شده است. کشور ما ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست و گزارشات مختلف در دسترس از مناطق مختلف بیانگر غلظت بالای آرسنیک در برخی منابع آب سطحی و زیرزمینی است. روش های متعددی از جمله جذب سطحی، اکسیداسیون، انعقاد و ته نشینی، اسمز معکوس و مبادله ی یونی به منظور حذف و یا کاهش آرسنیک از آب وجود دارد. گران بودن، اجرای سخت و مراقبت های زیاد و مداوم هر یک از این روش ها باعث شده که روش دیگری در این جهت بکار گرفته شود. حذف به روش زیستی و Phytoremediation از جمله روش هایی هستند که در چند دهه ی اخیر به علت ارزان بودن، کارایی بالا، قابل اتکا بودن و سازگاری با محیط زیست جای خود را در بین سایر روش ها باز کرده اند. در این روش ها از بسترهای بیولوژیکی و گیاهان سبز به منظور حذف مواد آلاینده از جمله آرسنیک استفاده می-شود. لذا در مطالعه پیش رو سعی شده تا برخی از روش های متداول که به منظور حذف آرسنیک به کار گرفته می شوند معرفی و به شرح روش های حذف زیستی و Phytoremediation پرداخته شود

کلیدواژه ها:

آلودگی آب ، آرسنیک ، حذف زیستی ، Phytoremediation