مطالعه رشد Salicornia europaea و S. persica جهت کشت در اقلیم های شور و خشک

با توجه به حضور خاکهای شور و خشک بسیار در ایران اهمیت معرفی و کشت گیاهان مقاوم به شوری و خشکی مشخص می باشد. در این راستا استفاده از گیاهان بومی کشور در اولویت می باشند.سالیکورنیا گیاهی از خانواده اسفناجیان بعنوان یک هالوفیت قادر به حفظ پتانسیل آب پایین می باشد و بسیار مقاوم به شوری و خشکی است. بالا بودن نسبت ساقه به ریشه در جهت تولید بافت سبز بیشتر، پتانسیل ابیاری با آبهایی با شوری بالا و استفاده به عنوان بیودیزل اهمیت این گیاه را برای کشت در محیط زیست های خشک ایران نشان می دهد. گونه persica بومی ایران، در سال 2003 توسط آخانی معرفی گردید. در این تحقیق شرایط بهینه رشدی، مقاومت به شوری و خشکی در شوری های 200 و 600 میلی مولار CaCl2 و NaCl و 5 سطح خشکی گونه persica در مقایسه با گونه europea مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات ما نشان داد که سرعت جوانه زنی persica بیشتر از europea (6 روز در برابر 21 روز) می باشد. در ضمن گونه persica مقاومت بیشتری نسبت به شوری و خشکی نشان می دهد. نکروزه شدن در سرشاخه در تنش CaCl2 در هر دو گونه مشاهده گردید و نکروزه شدن در تنش NaCl در پرسیکا دیده نشد. علاوه بر تغییرات کلسیم، کلر، سدیم و پتاسیم در هردو اندام هوایی و زیرزمینی، میزان آسیب غشایی(مالوئن دی الدئید) در هر دو گونه مورد سنجش قرار گرفت، که در راستای تائید مقاومت هر دو گونه بویژه گونه persica بود. همچنین تاثیر چندین عامل رشدی در فرایند جوانه زنی مطالعه گردید.

کلیدواژه ها:

Salicornia persica ، شوری ، خشکی ، مالوئن دی الدئید