اثرات زیست محیطی بزرگترین دفنگاه شمال ایران

امروزه بحث پسماند بسیار گسترده شده است. دفع ایمن و قابل اعتماد پسماند شهری و سایر بقایای پسماندی یکی از اجزای مهم در مدیریت پیچیده پسماند است. با عنایت به این که بسیاری از اماکن دفن پسماند در گذشته انتخاب شده اند و در آن زمان، چندان توجهی به حفاظت طولانی مدت محیط زیست و بهداشت مردم نشده است، بررسی اثرات زیست محیطی این مراکز را برای تدوین استراتژی های مدیریتی مناسب واجب ساخته است. محل تلنبار سراوان به عنوان تنها محل دفع رسمی پسماندهای تولیدی حوزه مرکزی گیلان و بزرگترین سایت دفع شمال کشور می باشد. این سایت در 20 کیلومتری جنوب شهر رشت (49 و 37 درجه شمالی و 37 و 4 درجه شرقی) و حدود 40 کیلومتری جنوب تالاب بین المللی انزلی واقع شده است. ارتفاع این محل از سطح دریا حدود 200 متر و فاصله نزدیک ترین منابع آب سطحی تا این محل حدود 2 کیلومتر می باشد. پسماندهای موجود در این دفنگاه از سال 1362 براساس شیب طبیعی موجود دفن شده و هم اکنون روزانه با ورود بالغ بر 500 تن زباله با ترکیب 63 درصد مواد آلی و با میانگین حجم شیرابه تولیدی حدود 125 مترمکعب/روز به این محل آن را به تهدید بزرگی برای محیط زیست، در سطح ملی (منطقه) و بین المللی (با تأثیر بر تالاب بین المللی انزلی) تبدیل ساخته است. تحقیق موجود بر آن است تا با بیان ویژگی های حائز اهمیت این ذخیره گاه زیستی (با پتانسیل 85 گونه درخت و درختچه ای، 20 گونه خزندگان و دوزیستان، 59 گونه پرندگان، 22 گونه پستانداران و 41 گونه آبزیان) به بررسی عوامل مخرب محیطی (شیرابه، گاز کنترل نشده دفنگاه، آتش سوزی ناشی از انباشت زباله ها، استفاده حیوانات از زباله و ایجاد تغییر در گونه های زیستی منطقه و شیوه زندگی آنها) ناشی از بزرگترین محل تلنبار زباله های شمال ایران پرداخته تا با استفاده از اطلاعات حاصله در این خصوص مدیریتی صحیح به منظور حفظ منابع زیستی اعمال شود.